ผักหวานป่า
ชื่อทางวิทยาศาสตร์ของผักหวานป่า : Melientha suavia Pierre.
ชื่อเรียกต่างๆของผักหวานป่า : ภาคอีสาน จังหวัดสกลนครเรียกว่าต้นผักหวานและจังหวัดสุรินทร์เรียกว่าผักหวาน ชาวเขาเผ่าอาข่าเรียกว่าอาลองผักหวาน
ถิ่นกำเนิดของผักหวานป่า : ผักหวานป่ามีถิ่นกำเนิดทางคาบสมุทรมาเลเซียเวียดนามกัมพูชาไทยและลาว
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ของผักหวานป่า : ผักหวานป่าเป็นพืชไม้ยืนต้น ขนาดกลาง สูงประมาณ5ถึง16เมตรใบรูปร่างไข่หรือรีขอบใบเรียบ เป็นใบเดี่ยวสีเขียวเข้มหนา ไปๆป้านกลมหรือมน มีรอยเว้าแหลม หรือเป็นติ่งยื่นออกไป ฐานใบ เป็นรูปลิ่มยาว 6-12 เซนติเมตรผลเป็นพวงรูปรีสีเหลืองอมน้ำตาล กว้าง 1.5 ถึง 12 cm ยาว 2.3 ถึง 3 cm
ฤดูกาลของผักหวานป่า : ผักหวานป่า ออกได้ดี ช่วงฤดูร้อนในช่วงระหว่าง เดือนกุมภาพันธ์ถึงเดือนพฤษภาคม
แหล่งปลูกของผักหวานป่า : ผักหวานป่า พพ มาก ที่ภาคอีสานและภาคเหนือ
การกินของผักหวานป่า : ใบอ่อนดอกอ่อนและยอดอ่อนกินเป็นผักสดหรือนำไปแกงใส่ไข่มดแดงหรือ นำไปลวกต้มจิ้มกับน้ำพริก หรือผัดกับน้ำมัน
สรรพคุณทางยาของผักหวานป่า :
- ยางจากใบ ใช้แก้ลิ้นเป็นฝ้าขาวได้โดยการใช้กวาดลิ้น และ
- นำมาต้มน้ำดื่ม เป็นยาถอนพิษ แก้พิษลดไข้ หรือ
- แก้พิษร้อนกระสับกระส่าย ได้
คุณค่าทางอาหารของผักหวานป่า 100 กรัม
- ให้พลังงาน 39 กิโลแคลอรี่(Kcal) ประกอบด้วย
- คาร์โบไฮเดรต 3 กรัม (g)
- ไขมัน 6 กรัม (g)
- โปรตีน1 กรัม (g)
- น้ำ1 กรัม (g)
- Calcium 24 มิลลิกรัม (mg)
- ไนอะซิน 6 มิลลิกรัม (mg)
- เส้นใย 1 กรัม (g)
- วิตามินเอ 8500 IU
- Vitamin B1 0.12 มิลลิกรัม (mg)
- Vitamin B2 1.65 มิลลิกรัม (mg)
- vitamin c 186 มิลลิกรัม (mg)
- ฟอสฟอรัส 86 มิลลิกรัม (mg)
