ตังโอ๋ (Garland Chrysanthemum)
ตังโอ๋มีชื่อทางวิทยาศาสตร์คือ : Crysanthemum coronarium L. var. spatiosum Bailey
ตังโอ๋มีชื่อเรียกหลากหลาย ดังนี้ : จีนแต้จิ๋วเรียกว่า “ตั่งออ” ส่วนในประเทศไทยเรียกว่า ผักฮาไช, ผักขี้ควาย
ถิ่นกำเนิดของตังโอ๋ : ถิ่นกำเนิดจะอยู่แถบเมดิเตอร์เรเนียน
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ของตังโอ๋ : ตังโอ๋เป็นเบญจมาศชนิดหนึ่ง คนเอเชียกับรู้จักตังโอ๋ว่าเป็นดอกไม้แห่งอายุวัฒนะ ส่วน ชาวตะวันตกรู้จักในฐานะ เป็นดอกไม้ที่มอบให้แก่บุพการีในวันแม่ เปรียบเสมือนเป็นสัญลักษณ์ ของความสุขสดชื่น ตังโอ๋เป็นพืชชนิดล้มลุก ใบเป็นรูปไข่ขอบใบหยักโค้ง ออกดอกเป็นช่อ สีเหลืองอ่อนหรือสีขาวที่ปลายยอด
ฤดูกาลที่เหมาะสมของตังโอ๋ : ตังโอ๋จะปลูกได้ผลดีที่สุด ในช่วงฤดูหนาวระหว่างเดือน ธันวาคมถึงเดือนมกราคม
การกินตังโอ๋ : ต้นอ่อน คนญี่ปุ่นมักจะนำมาชุบแป้งทอด คนไทยมักจะนำต้นอ่อนมา ใช้แต่งกลิ่นอาหาร ผัดหรือทำแกงจืด ส่วนคนจีน ชอบนำดอก มาตากแห้งใช้ชงกับ น้ำร้อนดื่ม และ แต่งกลิ่นอาหารหรือตกแต่งจานอาหาร
คุณค่าทางอาหารตังโอ๋ 100 กรัม
- ให้พลังงาน 20 กิโลแคลอรี่ (Kcal) ประกอบด้วย
- เบต้าแคโรทีน 2722 ไมโครกรัม (µg)
- แคลเซียม 96 มิลลิกรัม (mg)
- วิตามินซี 10 มิลลิกรัม (mg)
- วิตามินเอ 454 ไมโครกรัม
